Kanttekeningen bij een koninklijk huwelijk
Op 2 juli a.s. is het vijftig jaar geleden dat koning Albert en koningin Paola in het huwelijk traden. Zij vieren hun gouden bruiloft privé. In augustus komt er wel een volksfeest met echtparen die in hetzelfde jaar getrouwd zijn. Tenzij het schone schijn is, gedraagt het vorstenpaar zich als een verliefd paar voor het voetlicht. Toch stonden zij in de jaren zeventig dicht bij een echtscheiding.
Eind oktober 1958 maakt Albert in Rome kennis met Paola Ruffo di Calabria op de kroningsplechtigheid van Johannes XXIII. Op 2 juli 1959, na heel wat politieke herrie –(het hof wil dat het huwelijk in het Vaticaan door de paus wordt ingezegend ) – trouwen zij in Brussel.
Zodra Paola haar man in de tweede helft van de jaren zestig niet meer op zijn buitenlandse reizen vergezelt, begint de pers gewag te maken van een breuk in het gezin van de prins en de prinses van Luik.
In de aanzwellende geruchtenstroom over barsten in het huwelijk, worden hen allebei verscheidene buitenechtelijke verhouding toegeschreven. De relatie verzuurt zodanig dat zij apart gaan wonen in twee vleugels van Belvédère. Voor de buitenwereld blijven zij komedie spelen.
De Waalse televisie mag een halfuurtje film maken op Belvédère om de kijkers te tonen hoe harmonisch Albert, Paola en hun drie kinderen samenleven.
Zodra Paola haar man in de tweede helft van de jaren zestig niet meer op zijn buitenlandse reizen vergezelt, begint de pers gewag te maken van een breuk in het gezin van de prins en de prinses van Luik.
In de aanzwellende geruchtenstroom over barsten in het huwelijk, worden hen allebei verscheidene buitenechtelijke verhouding toegeschreven. De relatie verzuurt zodanig dat zij apart gaan wonen in twee vleugels van Belvédère. Voor de buitenwereld blijven zij komedie spelen.
De Waalse televisie mag een halfuurtje film maken op Belvédère om de kijkers te tonen hoe harmonisch Albert, Paola en hun drie kinderen samenleven.
Paola wil scheiden, Albert gaat akkoord
Uit de jarenlange relatie van de prins met barones Sibylle Boël wordt in 1968 een dochter geboren: Delphine. Als Paola ervan hoort, wil zij scheiden. Albert, die plannen heeft om met zijn tweede gezin een nieuw leven te beginnen, gaat akkoord.
Maar als overtuigde katholiek wil Boudewijn niet dat het imago van de koninklijke familie wordt besmeurd. Samen met kardinaal Suenens zet hij zich in voor een verzoening.
Het ruziënde echtpaar wordt aangemaand in Ciergnon sessies van Marriage Counselling bij te wonen en in Paray-le-Monial, bij de Emmanuel-beweging, op retraite te gaan om er bezinningsdagen van de Charismatische Vernieuwing mee te maken. Het geloof blijkt een probaat middel te zijn om de brokken te lijmen.
Maar als overtuigde katholiek wil Boudewijn niet dat het imago van de koninklijke familie wordt besmeurd. Samen met kardinaal Suenens zet hij zich in voor een verzoening.
Het ruziënde echtpaar wordt aangemaand in Ciergnon sessies van Marriage Counselling bij te wonen en in Paray-le-Monial, bij de Emmanuel-beweging, op retraite te gaan om er bezinningsdagen van de Charismatische Vernieuwing mee te maken. Het geloof blijkt een probaat middel te zijn om de brokken te lijmen.
"Geen magisch recept voor geslaagd huwelijk"
Na de verzoening gooien de prins en de prinses het roer volledig om. Ze leggen een tweede keer de huwelijksgeloften af voor God en gaan weer samenwonen. Om hun herwonnen liefde te vieren, organiseren zij een cruise langs de Turkse kust, met uitsluitend jonge en ‘zuivere’ gezinnen. De invités worden verzocht dagelijks de eucharistieviering en de vespers bij te wonen.
"Er bestaat geen magisch recept voor het welslagen van een huwelijk," zegt Paola in een interview naar aanleiding van haar 65e verjaardag.
"Ik denk dat een huwelijk standhoudt als er een wil aanwezig blijft om steeds opnieuw samen verder te gaan. In het begin speelt fysieke aantrekking wel een rol, maar met de tijd zijn wederzijds respect en achting voor elkaar van fundamenteel belang. Zoals ieder koppel hebben de koning en ikzelf heel gelukkige maar ook moeilijke momenten gekend. Na veertig jaar heb ik nog steeds enorme bewondering voor de kwaliteiten van mijn echtgenoot: zijn bescheidenheid en zijn neiging om anderen op de voorgrond te plaatsen, zijn humor."
Binnen de koninklijke familie wordt het bestaan van Delphine Boël jarenlang met de mantel der discretie bedekt. Maar de wonden worden opengereten als Mario Danneels in zijn biografie over Paola gewag maakt van Alberts natuurlijke dochter.
In een communiqué laat het Paleis weten dat er ‘geen commentaar gegeven wordt over het privéleven van het staatshoofd’. In zijn jaarlijkse kerstboodschap refereert de vorst zelf omzichtig aan de kwestie. "De koningin en ikzelf hebben teruggedacht aan zeer gelukkige periodes maar ook aan de crisis die ons paar dertig jaar geleden heeft doorgemaakt. Samen hebben wij – al heel lang geleden - die moeilijkheden overwonnen en hebben wij een diepe liefde en verbondenheid hervonden. Aan die crisisperiode werden wij onlangs herinnerd. Daar wensen wij niet verder op in te gaan. Zij behoort tot ons privéleven. Maar indien sommigen, die vandaag dezelfde problemen ondervinden, uit onze levenservaring enige reden tot hoop mochten putten, dan zou ons dat zeer gelukkig maken."
Vermoedelijk heeft Albert, naar eigen inzicht, zijn jeugdzonden hiermee uitgezweet. Een gênante situatie is dat Delphine Boël met steeds meer aandrang eist om officieel erkend te worden. "Ik ben niet uit op geld of een titel," zegt zij, "maar ik wil dat mijn vader toegeeft dat ik besta en dat ik zijn dochter ben." Daar is voorlopig geen sprake van.
"Er bestaat geen magisch recept voor het welslagen van een huwelijk," zegt Paola in een interview naar aanleiding van haar 65e verjaardag.
"Ik denk dat een huwelijk standhoudt als er een wil aanwezig blijft om steeds opnieuw samen verder te gaan. In het begin speelt fysieke aantrekking wel een rol, maar met de tijd zijn wederzijds respect en achting voor elkaar van fundamenteel belang. Zoals ieder koppel hebben de koning en ikzelf heel gelukkige maar ook moeilijke momenten gekend. Na veertig jaar heb ik nog steeds enorme bewondering voor de kwaliteiten van mijn echtgenoot: zijn bescheidenheid en zijn neiging om anderen op de voorgrond te plaatsen, zijn humor."
Binnen de koninklijke familie wordt het bestaan van Delphine Boël jarenlang met de mantel der discretie bedekt. Maar de wonden worden opengereten als Mario Danneels in zijn biografie over Paola gewag maakt van Alberts natuurlijke dochter.
In een communiqué laat het Paleis weten dat er ‘geen commentaar gegeven wordt over het privéleven van het staatshoofd’. In zijn jaarlijkse kerstboodschap refereert de vorst zelf omzichtig aan de kwestie. "De koningin en ikzelf hebben teruggedacht aan zeer gelukkige periodes maar ook aan de crisis die ons paar dertig jaar geleden heeft doorgemaakt. Samen hebben wij – al heel lang geleden - die moeilijkheden overwonnen en hebben wij een diepe liefde en verbondenheid hervonden. Aan die crisisperiode werden wij onlangs herinnerd. Daar wensen wij niet verder op in te gaan. Zij behoort tot ons privéleven. Maar indien sommigen, die vandaag dezelfde problemen ondervinden, uit onze levenservaring enige reden tot hoop mochten putten, dan zou ons dat zeer gelukkig maken."
Vermoedelijk heeft Albert, naar eigen inzicht, zijn jeugdzonden hiermee uitgezweet. Een gênante situatie is dat Delphine Boël met steeds meer aandrang eist om officieel erkend te worden. "Ik ben niet uit op geld of een titel," zegt zij, "maar ik wil dat mijn vader toegeeft dat ik besta en dat ik zijn dochter ben." Daar is voorlopig geen sprake van.