Water op de maan gevonden

De aanwezigheid van water op de maan is aangetoond door instrumenten van drie verschillende ruimtesondes. Het gaat om de Indiase Chandrayaan en de Amerikaanse satellieten Cassini en Deep Impact.

Die hebben het oppervlak van de maan bestudeerd door spectrometers, die dat doen aan de hand van de analyse van de weerkaatsing van licht door het maanoppervlak.

In de drie onafhankelijke onderzoeken is nu aangetoond dat er zowat overal op de maan partikels als water en hydroxil (OH) aanwezig zijn. De drie teams hebben hun bevinden gepubliceerd in het tijdschrift Science.

De hoeveelheid zou vrij beperkt zijn, het zou gaan om gemiddeld 1 liter water uit 1 kubieke meter maangrond. Volgens wetenschappers zou het water ontstaan zijn door interactie tussen de zonnewind waardoor verbindingen tussen zuurstof en waterstof ontstaan. 

De hoeveelheid is niet voldoende om gewassen te laten groeien, maar het water zou wel gebruikt kunnen worden als drinkwater en als brandstof voor raketten. Bij lange ruimtemissies op de maan zouden astronauten dus geen drinkwater moeten meezeulen, maar dat kunnen vinden op de maan.

In maanrotsen die waren meegenomen door de Apollo-missies in de jaren 70 werden slechts miniscule hoeveelheden water aangetroffen. Die missies vonden echter bijna alle plaats in de regio's van de evenaar van de maan.

In de jaren 90 doken meer en meer gegevens op die het vermoeden van waterijs bevestigden in de buurt van de polen van de maan en in kraters die permanent in de schaduw liggen.

Nu is dus voor het eerst aangetoond dat zowat overal op de maan water voorkomt. Er zijn wel grote verschillende in de hoeveelheid al naargelang de regio als de verschillende ogenblikken van de "maandag".

Meer duidelijkheid komt er wellicht over enkele weken. Dan zal een Amerikaanse sonde, de LCROSS, neerkomen nabij de zuidelijke pool van de maan. Het opstuivende stof dat daarbij vrijkomt, wordt dan ontleed en onderzocht op de aanwezigheid van waterdampen.