Het fenomeen Astrid Bryan
En dus trok ik met open en onbevangen geest naar de stand van Lamberigts en Borgerhoff, dé onbetwiste uitgevers van BV-boeken (en let wel, er zijn er goeie bij, bij die BV-boeken). Want daar zou het Fenomeen Astrid Bryan twee uur lang haar bestseller komen signeren, luisterend naar de titel "Amazing Astrid".
Een uur voor aanvang stond er al een file die reikte tot in de volgende grote hal, en de file groeide voortdurend aan. Ik schat dat tussen 700 en 1.000 mensen stonden te puffen om een glimp van de diva op te vangen. Daar was de stand van de uitgever helemaal niet op berekend, en dus werd er drie kwartier lang gekissebist over hoe de mensenstroom zou worden opgevangen.
Dranghekken werden geplaatst, linten werden gespannen, en dan weer van plaats veranderd. De medewerkers van de uitgeverij werden alsmaar zenuwachtiger en korter van stof, de baas van Boek.be kwam eraan te pas om knopen door te hakken. Er verschenen heerschappen met draadjes in hun oren ten tonele, altijd een teken dat de zaak ernstig moet worden genomen.
De andere signerende auteurs van Lamberigts & Borgerhoff, onder wie Christophe Deborsu en Patrick Sercu, maakten zich noodgedwongen uit de voeten. Deborsu, die ik tot mijn vrienden mag rekenen, had het boek van la Bryan al gelezen, beroepshalve, voegde hij er haastig aan toe. Maar een korte samenvatting van de inhoud kon hij me niet verschaffen.
Gelukkig raakte ik aan de praat met de ghostwriter van "Amazing Astrid", van wie ik de naam niet mag vermelden. Ik vroeg haar hoe het Fenomeen kan verklaard worden. Want inmiddels had Astrid Bryan haar entree gemaakt en ze was niet bijzonder knap of aantrekkelijk, ze straalde - in mijn jongbejaarde ogen althans - niets bijzonders uit.
Ze is de Vlaamse Lady Gaga, verzekerde de ghostwriter mij, iedereen wil weten hoe ze leeft en wat ze eet en wat er in haar handtas zit en of ze snoept en waar ze haar kleren koopt. En dus staat er in "Amazing Astrid" beschreven hoe ze leeft en wat ze eet en wat er in haar handtas zit en of ze snoept en waar ze haar kleren koopt. Er staan schattige tekeningen in het boek, zeer zeker, en de cover is fluorescerend roze. Een hebbeding.
La Bryan signeerde niet alleen boeken, ze ging ook op de foto met haar fans. Er waren helaas te weinig boeken en te veel gegadigden, maar de economische theorie van de schaarste op de markt zal de achterste pakweg driehonderd mensen in de rij worst zijn geweest, denk ik. Ik ging de rij nog een keer langs: het waren echt niet alleen bakvissen die daar stonden. Mensen van alle leeftijden en van beider kunne. Misschien was mijn leeftijdsgroep wat ondervertegenwoordigd, dat is mogelijk. Velen zullen ontgoocheld naar huis terug zijn gekeerd. En ook de andere standhouders aan die kant van Hal Drie, die door de file aan het oog werden onttrokken, zullen niet gelachen hebben tussen 2 en 4 deze namiddag.
Ik ben een ancien van de Boekenbeurs. Ik heb hypes zien komen en hypes zien gaan. Ik heb nog geweten dat de mensen in lange rijen stonden om zich grof te laten aanspreken door Jean-Pierre Van Rossem. Ik heb lange rijen gezien voor Jef Vermassen, voor Geronimo Stilton en voor wijlen Jef Nys. Daarna schoven de mensen aan voor Piet Huysentruyt en vervolgens voor Jeroen Meeus en Sergio Herman. Maar Astrid Bryan spant de kroon. En niemand die het succes kan verklaren. Misschien moet ik daar eens een boek over schrijven: "Het Geheim van Astrid Bryan". Maar met een beetje pech komt het boek pas uit als de hype alweer over is.
Louis van Dievel