"Geen oog dat droog bleef"
De kleding op de redactie was een stuk netter, formeler en donkerder dan we hier gewend zijn. Er waren afspraken gemaakt. Alleen wie echt niet voor het nieuws gemist kon worden, bleef in Brussel. De rest van de redactie trok carpool-gewijs naar Wilrijk, naar het crematorium.
"Welkom thuis"
"Welkom in ons midden, welkom in dit huis, nu je eindelijk weer terug bent, welkom jongen, welkom thuis," zongen Raf en Mich Walschaerts van Kommilfoo en Kathleen Vandenhoudt. Broer Koen Huygebaert speelde en zong mee. Dat zat in de familie, dat muzikale, die brede belangstelling voor muziek. Kleinkunst, jazeker, maar ook Bob Dylan en Thurston Moore van Sonic Youth. En voor Jan De Wilde, over wie Bruno en ik drie dagen voor zijn dood nog vol lof praatten, toen de zanger op de VRT was om over zijn cd vol kerstliederen te praten.
Petekinderen
Twee petekinderen had Bruno, een kleine en een wat grotere jongen, en die lazen hun nieuwjaarsbrieven voor, met de wensen die ze niet meer aan hun peter over hadden kunnen maken. Er was geen oog in de overbevolkte aula dat droog bleef. Daarna klonk "Lied van de zee", een weemoedig lied dat Raymond van het Groenewoud allicht niet heeft geschreven met een afscheidsplechtigheid voor ogen, maar het paste wonderwel.
Flamingant
Bruno Huygebaert kwam uit een flamingantennest. Op de radionieuwsdienst was dat ook zijn domein, het Vlaams-nationalisme, zijn organisaties, zijn feesten zoals de Ijzerbedevaart en het Zangfeest. Hij boekte zijn hotelkamer in de schaduw van de Ijzertoren altijd een jaar van tevoren, vertelde hij me ooit trots, toen we allebei daar waren voor de verslaggeving, hij voor radio en ik voor tv. De bedevaart was voor hem niet alleen werk. Maar Bruno was een democraat en hij liet zijn overtuiging nooit in zijn verslaggeving doorsijpelen. En in de kringen van de Vlaamse Volksbeweging werd er naar zijn mening geluisterd, getuigde Guido Moons van de VVB.
Een krak in zijn vak
En dat Bruno een autoriteit was, zowel in communautaire kwesties als in sociaaleconomische dossiers, bewezen de kopstukken van de vakbonden en de werkgeversorganisaties, en de overtalrijke vertegenwoordigers van de Vlaamse rechterzijde met hun aanwezigheid. Ik heb het hem niemand zien voordoen: zowel Frank Vanhecke (ex-Vlaams Belang) als Rudy De Leeuw (ABVV) samen op zijn begrafenis krijgen. En dat wij hem bij de VRT allemaal heel graag hadden, maar dat we hem nu voorgoed kwijt zijn, dat moet nog even doordringen.
Louis van Dievel