Waarom Michael Jackson het niet gehaald heeft

Enkele weken geleden: 2009 naderde zijn einde, hoog tijd om terug te kijken dachten we. Een onderdeel van onze eindejaarsrubriek zou de verkiezing van de Persoonlijkheid van het Jaar worden. Om de lezers van de site volledig bij de verkiezing te betrekken, bedacht de redactie de volgende formule. Eerst werd aan de lezers gevraagd om hun persoonlijkheid van het jaar te nomineren. 15 kandidaten leverde dat op, 15 mannen of vrouwen met de meeste nominaties achter hun naam. Die 15 kandidaten zouden het vervolgens tegen elkaar opnemen in een soort afvallingsrace.

De twee genomineerden met de minste stemmen zouden als eerste tegen elkaar uitkomen. De man of vrouw met de meeste stemmen kreeg het voordeel dat hij of zij het alleen op de allerlaatste dag tegen een andere kandidaat moest opnemen. Via een elektronische stemformule konden de lezers hun keuze maken tussen de twee kandidaten van die dag. Ze konden daarbij op de voet volgen hoe de kandidaten ervoor stonden.

De eerste week werd gedomineerd door Michael Jackson. Kris Peeters, Yanina Wickmayer, Yasmine, Yves Leterme, Peter Tom Jones en Nick Balthazar waren geen partij voor de overleden King of Pop. De laatste drie haalden amper 30 procent.

Maar al gauw werd duidelijk dat onze stemformule de verkiezing in een bepaalde richting stuurde. Doordat iedereen zoveel kon stemmen als hij wou, kwam er in die eerste dagen een heuse Jackson-lobby op gang. Op socialenetwerksites werd massaal een oproep gedaan om op Jackson te stemmen, zodra het erop leek dat zijn tegenstander het zou halen. Op zich geen probleem, maar daarbij werd duidelijk dat er ook massaal over de plas, tot in het verre Amerika, stemmen geronseld werden.

Niet echt de bedoeling. Het ging erom wie de Vlaamse lezers als persoonlijkheid van het jaar zagen, de man of vrouw in de Vlaamse straat en niet die in Washington, New York, Boston of LA. Dus zagen we ons genoodzaakt de stemprocedure aan te passen zodat controleerbaar werd wie stemde en hoeveel keer. Vanaf nu moest de keuze gemaild worden en kon men dat maar één keer doen. Resultaat: het rijk van Michael Jackson was uit - griepcommissaris Marc Van Ranst stopte Jacksons zegereeks - en onze mailbox puilde uit van de verwijten.

Deredactie.be stond voortaan bekend als Michael Jackson-haters. Nu, we zijn het een en ander gewoon. Tijdens - echte - verkiezingen worden we bedolven onder mails en telefoontjes van mensen die verontwaardigd zijn omdat politicus X of partij Y te veel of te weinig aan bod is gekomen. Maar dit, dit hadden we toch niet voorspeld.

Een lezer verweet ons “stom” te zijn, omdat we niet doorhadden dat “in het elektronische tijdperk waarin we vandaag leven” Jackson-fans hun broeders en zusters in Amerika opriepen om voor hem te stemmen. Een grote fout! We waren inderdaad fout, in die zin dat we op voorhand niet hadden ingezien dat veel mensen stemmen op de persoonlijkheid van het jaar tot hun belangrijkste en waarom niet enige dagtaak begonnen te rekenen, laat staan er een hele nacht voor opbleven. Slachtoffer van eigen succes, heet zoiets toch?

“Hoe kan Marc Van Ranst het nu halen van Michael Jackson”, vroeg een andere lezer zich af. “Jackson is planetair.” Tja, mocht het al onze bedoeling geweest zijn om de planetaire persoonlijkheid van het jaar te verkiezen, dan zou niet Michael Jackson, maar Frank De Winne het gehaald moeten hebben. Als er één genomineerde (inter)planetair is, zal hij het wel zijn. Jammer dat zij het niet tegen elkaar hebben kunnen opnemen…

Jackson mocht dan verslagen zijn, nog was het niet gedaan. Toen SP.A-politicus Frank Vandenbrouke aan een soortgelijke opmars begon, haalden we er zelfs de kranten mee, geloof het of niet. Vandenbroucke “krijgt daarbij de subtiele steun van de redactie van de site”, konden we twee dagen geleden in De Morgen lezen. De pot verwijt de ketel dat hij rood ziet, of zoiets. Of hoe de perceptie het altijd haalt van de realiteit.

Nochtans leverde de mailprocedure een bijkomend voordeel op. Velen brachten niet alleen hun stem uit, maar motiveerden die ook. Daarbij bleek dat veel lezers Vandenbroucke een intelligente no-nonsense politicus vonden en hem steunden nadat hij naast een ministerportefeuille had gegrepen.

Kim Clijsters mag dan meteen na haar comeback een grand slam gewonnen hebben, Frank De Winne mag dan de eerste Europese bevelhebber van het Internationaal Ruimtestation zijn geweest, de mensen bleven voor Vandenbroucke stemmen. En waarom Obama het niet haalde? “Laat Vandenbroucke maar persoonlijkheid van het jaar zijn in Vlaanderen en niet de president van de VS”, motiveerde een lezer zijn keuze.

Maar goed, Vandenbroucke heeft het uiteindelijk dus niet gehaald (waarna de redactie van de site in een collectieve depressie verzonk).

De intelligente politicus die zich een nieuw ministerschap door de neus zag geboord, moest het afleggen tegen een andere intelligente politicus die er wel in slaagde de verkiezingsuitslag te verzilveren.

Bart De Wever is de enige Persoonlijkheid van het Jaar 2009 volgens de lezers van deredactie.be en de redactie van de site feliciteert hem van harte. Wie weet kent men hem, dankzij deze verkiezing, nu ook in Washington, New York, Boston en LA…

Freek Willems