Ivan De Vadder: "Voetzoekers"
Deze verkiezingscampagne is niet de boeiendste die we al gezien hebben. Al leveren de verkiezingsprogramma's op tv af en toe wel concrete visies op. Maar het boeiendste deel van deze campagne zit wellicht in de staart: de coalitievorming zelf.
Dit is niet de meest levendige verkiezingscampagne van de afgelopen jaren. Dat geeft iedereen toe. Bij De Standaard hebben ze in de tv-uitzendingen van de afgelopen weken toch nog enkele "voetzoekers" gevonden. Ik denk zelf aan Vlaanderen09 waar Bart Somers excuses probeert af te dwingen van Jean-Marie Dedecker, die niet verder komt dan een stamelend "leugenaar" als antwoord.
Of nog, het optreden van Frank Vandenbroucke in Terzake09, waarbij zijn ergernis dat hij, de SP.A-kopman, tegen alleen máár twee lilliputerpartijen mag debatteren, uitgroeit tot een aaneenschakeling van arrogante tussenkomsten. Ze worden dezelfde avond nog aan elkaar geregen door de redactie van Phara.
Bij Phara is er trouwens de merkwaardige ontmoeting tussen Jan Renders van het ACW en Bart De Wever van de N-VA, die na vier jaar kartel moeten toegeven dat ze nog nooit bij elkaar op de koffie zijn geweest. En in de categorie "leuke voetzoekers" is er de telefoon van commentator Luc Van der Kelen die tijdens de uitzending van Villa Politica09 begint te rinkelen, alsof het Obama zelf is die hem opbelt.
Ik vind bovendien dat de discussies - hoe kort ze ook aan bod komen in een TV-programma - duidelijke maatschappijvisies opleveren. Zo is er de discussie over de verdubbeling van de jobkorting. Je kan op basis daarvan meteen drie verschillende visies ontdekken. De liberalen pleiten voor een belastingvermindering. Ook de socialisten willen dat geld uitgeven, maar dan niet voor de hoogste lonen. En de christendemocraten zeggen dat er geen geld voor is, alleen voor een aanvullende kinderbijslag.
Dat geldt evengoed voor de discussie over de wachtlijsten in de zorgsector in Terzake09. Het huidige beleid van de CD&V-ministers wordt uitgedaagd door Mieke Vogels van Groen én door Open VLD, dat openlijk durft spreken over een privatisering van de zorg.
Af en toe lees ik nog iets in de krant. Dit weekend in La Libre Belgique bijvoorbeeld, waar de partij van Joëlle Milquet, het CDH, op 7 juni haar contract met de PS opzegt. CDH en PS zitten al vijf jaar samen in de Waalse coalitie en dat is genoeg, want de CDH-minister Lutgen spreekt intussen met "weerzin en walging" over de PS. In tijden van socialistische schandalen wil CDH de handen vrijhouden om te kunnen kiezen bij de coalitievorming.
Het is duidelijk dat de politieke strijd in het Franstalige landsgedeelte er één is geworden op leven en dood, en de gevolgen daarvan kunnen tot in Vlaanderen nazinderen. Niet alleen in de federale regering, maar ook, omdat de politici ernaar zullen streven om op alle niveaus zoveel mogelijk dezelfde coalities op poten te zetten, tot op het Vlaamse niveau. Het nabootsen van samenvallende verkiezingen, zeg maar, zonder ze meteen te laten samenvallen. Ik vermoed dat het boeiendste deel van de campagne nog moet komen, dat is voor deze editie de coalitievorming.
Of nog, het optreden van Frank Vandenbroucke in Terzake09, waarbij zijn ergernis dat hij, de SP.A-kopman, tegen alleen máár twee lilliputerpartijen mag debatteren, uitgroeit tot een aaneenschakeling van arrogante tussenkomsten. Ze worden dezelfde avond nog aan elkaar geregen door de redactie van Phara.
Bij Phara is er trouwens de merkwaardige ontmoeting tussen Jan Renders van het ACW en Bart De Wever van de N-VA, die na vier jaar kartel moeten toegeven dat ze nog nooit bij elkaar op de koffie zijn geweest. En in de categorie "leuke voetzoekers" is er de telefoon van commentator Luc Van der Kelen die tijdens de uitzending van Villa Politica09 begint te rinkelen, alsof het Obama zelf is die hem opbelt.
Ik vind bovendien dat de discussies - hoe kort ze ook aan bod komen in een TV-programma - duidelijke maatschappijvisies opleveren. Zo is er de discussie over de verdubbeling van de jobkorting. Je kan op basis daarvan meteen drie verschillende visies ontdekken. De liberalen pleiten voor een belastingvermindering. Ook de socialisten willen dat geld uitgeven, maar dan niet voor de hoogste lonen. En de christendemocraten zeggen dat er geen geld voor is, alleen voor een aanvullende kinderbijslag.
Dat geldt evengoed voor de discussie over de wachtlijsten in de zorgsector in Terzake09. Het huidige beleid van de CD&V-ministers wordt uitgedaagd door Mieke Vogels van Groen én door Open VLD, dat openlijk durft spreken over een privatisering van de zorg.
Af en toe lees ik nog iets in de krant. Dit weekend in La Libre Belgique bijvoorbeeld, waar de partij van Joëlle Milquet, het CDH, op 7 juni haar contract met de PS opzegt. CDH en PS zitten al vijf jaar samen in de Waalse coalitie en dat is genoeg, want de CDH-minister Lutgen spreekt intussen met "weerzin en walging" over de PS. In tijden van socialistische schandalen wil CDH de handen vrijhouden om te kunnen kiezen bij de coalitievorming.
Het is duidelijk dat de politieke strijd in het Franstalige landsgedeelte er één is geworden op leven en dood, en de gevolgen daarvan kunnen tot in Vlaanderen nazinderen. Niet alleen in de federale regering, maar ook, omdat de politici ernaar zullen streven om op alle niveaus zoveel mogelijk dezelfde coalities op poten te zetten, tot op het Vlaamse niveau. Het nabootsen van samenvallende verkiezingen, zeg maar, zonder ze meteen te laten samenvallen. Ik vermoed dat het boeiendste deel van de campagne nog moet komen, dat is voor deze editie de coalitievorming.