De Jodenhaat is terug - Michael Freilich

Zaterdag 4 mei 2013. Onthou die datum. Dat is voor mij de dag dat het antisemitisme in Europa officieel terug is. Vorige week zaterdag stroomden namelijk meer dan duizend aanhangers en sympathisanten van de Hongaarse Jobbik partij toe in de hoofdstad Boedapest. Ze gaven gehoor aan de oproep om er te demonstreren tegen "het Jodendom". Zo grof hebben we het nog nooit geweten.
opinie
Opinie

Op deze bewuste 4 mei spraken ze niet enkel over het “zionisme” als koloniale wereldmacht - een term die ze vaak gebruiken om hun ware bedoelingen te maskeren - maar noteerde ik ook onverbloemde verwijzingen naar “het Jodendom die de banken, de regering en de wereldeconomie controleren. Het gaat dus zonder de minste twijfel om regelrechte Jodenhaat, zoveel is duidelijk.

"Joden kopen eigendommen op in Hongarije en al likt gans Europa de voeten van de Joden wij niet", aldus Gabor Vona, de antisemitische partijvoorzitter van Jobbik. Meerdere sprekers lazen namen voor van Joden en Israëli's die zij openlijk ervan beschuldigden de macht te grijpen in Hongarije en te handelen tegen 's lands nationale belangen.

Plaats deze en andere uitspraken van Vona naast een van Hitlers redevoeringen aan het begin van zijn carrière en je zult niet meer weten welke speech van welke van beide Jodenhaters afkomstig is.

Geen randfenomeen

4 mei 2013 is een zwarte dag, niet alleen omwille van wat er zich afspeelde tijdens deze manifestatie, maar vooral vanwege de ontbrekende reacties op dit verhaal. De uitspraken tijdens deze betoging werden nochtans opgepikt door vrijwel alle media, ook in ons land, maar nationale en internationale geuite verontwaardiging vanwege belangrijke politieke leiders bleef uit. Geen veroordeling vanwege de Verenigde Naties, geen uitspraken van president Barack Obama. Herman Van Rompuy, president van Europa hield de kiezen op elkaar. Premier Di Rupo reageerde in beide landstalen "niet". Elke veroordeling bleef achterwege.

Extemisten waren er altijd en zullen er altijd zijn. Het gaat steevast om kleine marginale groepen met een handvol aanhangers. Maar Jobbik is helaas geen randfenomeen, de partij behaalde 17 procent van de stemmen in 2010 en beschikt over 43 zetels in het Hongaarse parlement. Ze is daarmee de derde grootste partij van Hongarije. In Griekenland is hetzelfde aan de gang: de racistische partij Gouden Dageraad heeft niet alleen moeiteloos de kiesdrempel overschreden maar behaalde 21 zetels bij haar eerste aantreden in het Griekse parlement.

Oogluikend toegelaten

De Hongaarse premier Victor Orban was op 5 mei aanwezig als gastspreker bij het World Jewish Congress (WJC) in Boedapest. Het WJC organiseerde zijn jaarlijkse congres tegen de gewoonte in niet in Jeruzalem maar in Boedapest om te protesteren tegen het verontrustende Hongaarse antisemitisme. Maar Orban durfde Jobbik niet met naam en toenaam te noemen en er kwam geen veroordeling over de gebeurtenissen van de dag voordien. De Hongaarse samenleving zet duidelijk niet alle middelen in om Jobbik een halt toe te roepen. Een Hongaarse rechter had de manifestatie toegelaten en de politie trad niet op tegen leden die paramilitaire kledij, nochtans verboden, droegen. Dezelfde historie speelt zich af in Griekenland. Daar worden buitenlanders in elkaar geslagen terwijl de politie oogluikend toekijkt.

Ik stel met lede ogen vast dat er na de verbreding van de Europese Unie met meerdere lidstaten er twee Europa's zijn waaronder ééntje waarnaar men geen verdraagzaamheid, democratische waarden en afkeuring voor antisemitisme uitdraagt.

Niet langer "Nooit meer"

Indien de Hongaarse of Griekse wetgeving ontoereikend is om dergelijke praktijken een halt toe te roepen moet Europa erop toezien dat dit alle prioriteit krijgt. Als de Europese wetgeving wel toereikend is en er wordt toch niet opgetreden dan herhaal ik de vraag van de Amerikaanse cultuurfilosoof David Goldman: "Er zijn minder dan 5000 Joden in Griekenland, vanwaar die obsessie"? Goldman formuleert het antwoord zelf: " Mag ik een verklaring suggereren? Jullie obsessie heeft niets te maken met de Joden zelf, maar met jullie sterfelijkheid en het naderende einde van jullie cultuur".

Wat er ook van zij, ik kan niet langer vertrouwen op de uitspraak "Nooit meer". Ik vertrouw daarentegen wel op Israël als toevluchtsoord voor als het in Europa weer eens te warm onder onze voeten wordt. Ik hoop dat dit wantrouwen, dat ik deel met mijn vader en met mijn grootvader, niet zal overslaan op de volgende generatie, op mijn eigen kinderen.

(De auteur is hoofdredacteur van Joods actueel.)

VRT NWS wil op vrtnws.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst. Wilt u graag zelf een opiniestuk publiceren, contacteer dan VRT NWS via moderator@vrt.be.

Meest gelezen