Gestage opmars in de politiek stopt abrupt
Steven Vanackere (Wevelgem, °4 februari 1964) stamt uit een politieke familie. Zijn vader, Leo Vanackere, was gouverneur van West-Vlaanderen en volksvertegenwoordiger en senator voor CVP. Zijn grootvader, Remi Wallays, was senator en burgemeester van Wevelgem. Hij leek dus voorbestemd voor een carrière in de politiek.
Vanackere studeerde rechten en economie en werkte vanaf 1988 bij CEPESS, de studiedienst van de toenmalige CVP-PSC, waar hij politiek adviseur werd van toenmalig CVP-voorzitter Herman Van Rompuy. In 1991, intussen inwoner van Neder-over-Heembeek, kwam hij als Brusselaar terecht op het kabinet van Brussels minister Jos Chabert. Van 1995 tot 1999 was hij diens kabinetschef op economie, financiën en begroting.
Van 1993 tot 2000 was Vanackere als directeur-generaal verbonden aan de Haven van Brussel. Van 2000 tot 2005 was hij adjunct-directeur-generaal van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB.
In juni 2004 raakte Vanackere verkozen in het Vlaams Parlement als volksvertegenwoordiger voor de kieskring Brussel. Drie jaar later werd hij minister van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin in de Vlaamse regering, na het vertrek van Vlaams minister-president Yves Leterme en minister Inge Vervotte naar de federale regering.
Na de val van de regering-Leterme in december 2008 verkaste Vanackere naar het federale niveau en werd hij er vicepremier en minister van Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven en Institutionele Hervormingen in de doorstartregering van Herman Van Rompuy. Bij het aantreden van de regering-Leterme II in november 2009 kreeg Vanackere de bevoegdheden Buitenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen.
In december 2011 werd hij minister van Financiën in de regering-Di Rupo.
ACW brengt Vanackere in lastig parket
Binnen zijn partij behoorde Vanackere tot de vleugel van het ACW, de christelijke arbeidersbeweging. Het ACW heeft van oudsher altijd al een nadrukkelijke band met de christendemocraten, ook al maakt de beweging geen deel uit van de partij. Die band tussen ACW en CD&V was de laatste jaren meer op losse schroeven komen te staan, al bleef de structurele samenwerking wel overeind, met sterkhouders als Etienne Schouppe, Jo Vandeurzen en Yves Leterme. En Steven Vanackere dus.
Als CD&V'er van ACW-signatuur zit Vanackere sinds enkele weken in de hoek waar de klappen vallen. Eerst was er de N-VA-kritiek op het ACW, waarna de dominostenen aan het vallen gingen. Elke dag doken wel nieuwe elementen op die nooit een smoking gun of een feitelijke fout aan het licht brachten, maar door de soms gebrekkige communicatie vanuit het kabinet-Vanackere steeds meer een eigen leven gingen leiden.
De geheime deal over de winstbewijzen tussen het ACW en de bank Belfius Dexia bleek het laatste wapenfeit te zijn. Belfius zou de winstbewijzen voor 110 miljoen euro afkopen, terwijl het ACW een deel daarvan via een eeuwigdurende lening zou teruglenen aan Belfius. Wat wist Vanackere, en wat wist hij niet van die deal? Vorige week moest hij zich onder steeds grotere druk van oppositie én meerderheid verantwoorden in het parlement.
De Morgen pakte zaterdag bovendien uit met het verhaal dat op het kabinet van Vanackere een Belfius-bestuurder, Wouter Devriendt, werkt. Vanackere communiceerde daarover afgelopen zondag warrig in "De zevende dag", maar moest later toegeven dat de man een bureau en een mailadres heeft op zijn kabinet.