Karel Van Miert was een "eerbaar man"

Ex-Wetstraatjournalist Jos Bouveroux maakte in de jaren 70 de opgang van de "jonge knaap" van dichtbij mee. Hij herinnert zich Karel Van Miert als een "eerbaar man".
Tot diep in de jaren 70 gebeurde het geregeld dat het BSP-hoofdkwartier naar de redactie van de VRT-radio belde en vroeg of de "bevriende journalisten" - die met naam werden genoemd - aanwezig waren. Als ik de telefoon opnam en tot mijn spijt moest melden dat ze het slechts met mij moesten doen, werd er beleefd opgehangen. Ik bedoel maar: het sektarisme vierde hoogtij.

Tot ene jonge Karel Van Miert dankzij een gouden greep van Willy Claes werd gekatapulteerd tot BSP-voorzitter. Van Miert gooide de ramen open en maakte van de zelfstandige SP een moderne, frisse partij waar jongeren (ook intellectuelen met een katholieke achtergrond) ruime kansen kregen. De oudere garde knarsetandde. Ik heb nog geweten dat ze tijdens een partijcongres aan de bar (hun geliefde plek) stonden te fulmineren tegen die "jonge knaap".

Maar Van Miert overwon hun tegenstand en dankzij zijn principiële houding tegen de plaatsing van Amerikaanse kruisraketten in ons land kreeg hij aansluiting bij de jongeren, ook de hoger opgeleiden die voordien werden uitgespuwd door de oude BSP.
In het parlement heb ik Van Miert vaak vanop de publiekstribune - hij was géén parlementslid - met bewondering zien kijken naar "zijn" jonge Turken, Louis Tobback, Freddy Willockx, Norbert De Batselier, Luc Van den Bossche en anderen die genadeloos ten strijde trokken tegen de rooms-blauwe regeringen van Martens-Gol en later Martens-Verhofstadt. Vaak hebben we toen gepraat over partijvernieuwing.

Hij lanceerde ook de operatie "Doorbraak" om sociaal-progressieve katholieken aan te trekken. Paul Pataer van de christelijke bediendenvakbond LBC werd het paradepaard. Zelf vertrouwde Van Miert mij toe dat hij de partij een nieuwe naam wou geven: Vlaamse Sociaal-Democraten, naar het voorbeeld van de Duitse kanselier Willy Brandt en de Zweedse premier Olaf Palme, die hij mateloos bewonderde. Zover is hij nooit kunnen gaan, maar zijn monsterscore bij de Europese verkiezingen toonde aan dat de zoon van een kleine Kempische boer perfect de tijdsgeest aanvoelde.

Oh ja, soms kon Karel Van Miert kwaad en boos zijn. Toen hij er niet in slaagde om de raketten helemaal weg te halen, was hij er het hart van in. Hij belde me kwaad en ontgoocheld op omdat wij eerlijk hadden bericht dat de SP na haar regeringsdeelname een kleine bocht had genomen. Hij was vooral kwaad op zijn partijgenoten, maar moest zijn woede op mij afkoelen. Ik nam het hem niet kwalijk. Van Miert was immers een eerbaar man.

Jos Bouveroux

Meest gelezen