"Koninklijke interventie zuur bij Franstaligen"
Elio Di Rupo heeft geen plan B, voor De Tijd is dat duidelijk. Volgens de preformateur heeft nog nooit zoveel op tafel gelegen en zou het crashen van de onderhandelingen en nieuwe verkiezingen uitschrijven niets oplossen. Di Rupo heeft geen andere keuze en dus moet hij voortdoen, meer en meer met de moed der wanhoop, maar met veel staatszin.
Precies omdat er geen plan B is, willen de onderhandelaars nog niet opgeven, gaat Het Nieuwsblad verder, maar ook omdat de zeven partijen er nog in geloven. De koning heeft nu de pauzetoets ingedrukt en drukte ook op rewind. Iedereen doet alsof de grote botsing over de financieringswet er niet is geweest en is bereid met frisse moed terug aan tafel te gaan maar, het blijft de "moeilijkste situatie ooit", zo schrijft de krant.
Ook De Standaard stelt vast dat iedereen het de moeite waard vindt om aan de kar te blijven sleuren. En die kar is voor de Vlamingen intussen al een heel eind opgeschoven, maar zoals altijd bij onderhandelingen is er pas een akkoord als er een akkoord is over alles. Niets is verworven en De Standaard wijst op een hardnekkig wantrouwen dat nog altijd voor een totale blokkering kan zorgen. Dat wantrouwen zou vooral aanwezig zijn bij de Franstaligen, die zich nog altijd beschouwen als pure slachtoffers van een offensief Vlaanderen. Dat het in handen krijgen van eigen hefbomen niet vanzelfsprekend naar hun ondergang moet leiden, wil er nog steeds niet in bij de Franstaligen.
Het Belang van Limburg vermoedt dat de twee hoofdrolspelers, Di Rupo en De Wever een een-tweetje hebben bedisseld. Dinsdag hadden beiden een gesprek onder vier ogen. Daarna zag Di Rupo de Franstalige partijen en kondigde hij aansluitend aan dat hij naar de koning zou gaan. De opdracht die hij van de koning meekreeg lijkt volledig in te gaan op de Vlaamse vragen. Voor Luc Standaert ruikt dat sterk naar een een-tweetje om de hogere macht uit Laken in te schakelen om Franstaligen die dwars zouden liggen tot de orde te roepen.
Het Laatste Nieuws ziet dat anders. Als er al sprake is van een een-tweetje, dan is dat tussen Di Rupo en de koning. De gesprekken van de partijvoorzitters met de koning worden cruciaal, vooral dan voor Bart De Wever. Het moment dat De Wever moet kiezen is immers aangebroken. De preformateur heeft zijn laatste bod gedaan en dat is te nemen of te laten. Als De Wever het kader niet aanvaardt dat Di Rupo en de koning hebben uitgetekend dan houdt het op voor de preformateur.
Het is in ieder geval tijd om te landen, zo vindt Gazet van Antwerpen. Twee dagen krijgen de onderhandelaars om het vertrouwen op te lappen. Zaterdagochtend kunnen ze aanschuiven voor het ontbijt bij de preformateur, en dan zal blijken of een aanvaardbaar compromis mogelijk is, maar voorlopig is afwachten de boodschap.
Volgens De Morgen voert de koning de druk op en dwingt hij de Franstalige partijvoorzitters om de analyse te aanvaarden die ze weigerden te horen uit een Nederlandstalige mond. Er moet een nieuwe financieringsregeling komen met fiscale responsabilisering van de deelstaten, ademruimte voor de federale staat en solidariteit. Die solidariteit zou de Franstalige onderhandelaars moeten overtuigen dat een nieuwe financieringsregeling een garantie is voor het behoud van de welvaart van alle regio's. Volgens De Morgen zal de koninklijke interventie onvermijdelijk zuur komen te liggen op Franstalige magen.
Volgens de Franstalige krant La Libre Belgique is er geen reden voor optimisme, maar is er niemand die een alternatief ziet voor het voortzetten van de onderhandelingen. Elio Di Rupo lijkt een gevangene te zijn van de verantwoordelijkheid die hij van de kiezer toevertrouwd kreeg. Maar de krant ziet ook een lichtpuntje: Yves Leterme kwam nooit zo ver als waar men nu al zit.
La Dernière Heure roept Bart De Wever op om niet de geschiedenis in te gaan al de man die "foert" zei, maar integendeel de nodige autoriteit te vinden om zijn achterban, en al wie hem volgt uit electorale overwegingen, te overtuigen van een compromis.