Wetenschappers reconstrueren DNA van prehistorisch gist
Aan het onderzoek hebben wetenschappers meegewerkt van Harvard, de UGent, KU Leuven en VIB. Ze gaan in het onderzoek na hoe genen van gistcellen in de loop van meer dan 100 miljoen jaren evolueerden naar de huidige vorm.
Ze zijn erin geslaagd om het DNA en de eiwitten van prehistorische cellen te reconstrueren. "Uit tientallen DNA-codes hebben we via complexe algoritmes de oude DNA-code kunnen voorspellen", vertelt Steven Maere (VIB/UGent). "Deze stukjes prehistorisch DNA hebben we nagebouwd om zo de overeenkomstige oude eiwitten aan te maken."
De wetenschappers zochten specifiek naar de manier waarop gisten zich aangepast hebben om verschillende suikers te kunnen afbreken. "We vonden dat het oer-gen voor het eiwit dat instaat voor de vertering van maltose (suiker in graan, nvdr), tijdens de evolutie een aantal keren gekopieerd werd", legt Karin Voordeckers van de KU Leuven uit.
"Het DNA van sommige kopieën is lichtjes gewijzigd, waardoor nieuwe eiwitten ontstonden die andere suikers kunnen afbreken. Door deze veranderingen te modelleren in de overeenkomstige eiwitten, begrijpen we nu hoe slechts enkele wijzigingen in het DNA konden leiden tot de ontwikkeling van nieuwe activiteiten in deze eiwitten."
Lik op stuk voor creationisten
"Ons onderzoek schetst een beeld van hoe nieuwe functies kunnen ontstaan in een evolutie op relatief korte tijd", zegt Maere. "Dat was een lacune in de evolutietheorie van Charles Darwin en door creationisten werd het vaak gebruikt om de evolutietheorie in twijfel te trekken."
Eigenschappen van cellen duiken dus niet zomaar vanuit het niets op, zo toont dit onderzoek aan. "Het onderzoek weerlegt dus de kritiek op de evolutietheorie van Darwin", besluit Maere.