Negende druppel pek valt in langstlopend experiment ter wereld

Het heeft dertien jaar geduurd, maar er is weer een doorbraak in het traagste en langstlopende experiment ter wereld. Tijdens het pekdruppelexperiment van de universiteit van Queensland in Australië is opnieuw een druppel gevallen. Het is de negende druppel in 84 jaar tijd.

Het is deze week  gebeurd: de negende druppel pek is in de beker onder de trechter gevallen. De vorige keer dat dat gebeurde, was in 2000.

De vallende pekdruppel maakt deel uit van het langstlopende labexperiment ter wereld, dat in 1927 gestart is. Onderzoekers wilden met het experiment aantonen dat sommige materialen die vaste stoffen lijken, in werkelijkheid zeer viskeuze, stroperige vloeistoffen zijn.

Professor Thomas Parnell van de universiteit van Queensland in Brisbane, Australië,  sloeg in 1927 een stuk bitumen (een soort pek, gemaakt uit aardolie) met een hamer in stukken, verhitte het, stopte het in een trechter en liet het drie jaar afkoelen. Daarna maakt hij de trechter open en begon het lange wachten op een druppel. Op die manier wilde hij aan zijn studenten tonen hoe stroperig het spul is.

Acht jaar, dertien jaar

Sinds onderzoekers in 1930 de stop uit de trechter verwijderden, zijn er negen druppels gevallen. Tussen 1930 en 1988 vielen er zeven druppels. In die periode was er dus gemiddeld elke acht jaar een vallende druppel te zien.

“Daarna veranderden er twee dingen,” vertelt onderzoeker Andrew White, die sinds vorig jaar voor het experiment zorgt. “De druppels van 2000 (de achtste) en 2014 (de negende) lieten elk dertien jaar op zich wachten en gleden in de stapel druppels in de beker onder de trechter nog voor ze loskwamen van de trechter.”

De achtste druppel botste zo in 2000 op de zevende druppel in het bakje, maar had in totaal bijna veertien jaar nodig om om te rollen. “Deze was nog steeds verbonden met de negende druppel, maar kwam dit jaar bijna vrij. De verbinding was te dun, stond onder druk en was lichtgrijs. Maar nu de negende druppel erop gebotst is, begint de hele cyclus weer van voor af aan.”

Inmiddels staat de negende druppel op de druppels die hem zijn voorgegaan. Wat er precies mee gaat gebeuren, is onduidelijk. “De druppel kan omver rollen, maar het kan ook nog jaren duren voor hij van de tiende druppel loskomt.”

Webcam

Bijzonder aan het vallen van deze druppel, is dat we het voor de allereerste keer kunnen zien.

Tot voor kort had nog nooit iemand een druppel zien vallen, maar dankzij drie webcams die continu op de trechter gericht stonden, zijn er nu wel beelden van.

Jammer genoeg kwamen die webcams te laat voor John Mainstone, de onderzoeker die 52 jaar voor het experiment zorgde, maar in augustus vorig jaar overleed. Hij miste het vallen van de druppel tot drie keer toe op een haar na.

In 1977 kwam hij net een dag te laat bij het experiment kijken, in 1988 was hij vijf minuten te laat en in 2000 stond er wel een webcam bij, maar die viel net op het cruciale ogenblik uit door een stroomstoring.

Dublin

Het experiment van de universiteit van Queensland is niet het enige pekdruppelexperiment. Ook het Trinity College in Dublin, Ierland, heeft een dergelijk experiment, maar dat duurt "nog maar" zeventig jaar. De laatste pekdruppel viel daar op 11 juli vorig jaar.

De onderzoekers in Dublin hebben de op 11 juli gevallen druppel direct bestudeerd en concludeerden dat het spul 2 miljoen keer stroperiger is dan honing, en 2 miljard keer stroperiger dan water.
 

Meest gelezen