"Nakijken wat fout liep bij informeren ouders"
"Bepaalde families waren betrokken en zijn geïnformeerd, maar blijkbaar niet allemaal. Daarover heb ik nu een verslag gevraagd aan de justitiehuizen, om te weten wat er precies is gebeurd", aldus De Clerck in "Terzake" op Canvas. Hij reageert daarmee op het feit dat sommige ouders van slachtoffers, zoals de familie Marchal, de mogelijke vrijlating van Martin uit de media moesten vernemen.
Toch is er al veel gebeurd om slachtoffers en hun families beter te informeren, zegt hij. "Ik denk dat we al gigantische stappen hebben gezet. Men kan zich nu laten horen, maar het is nog altijd mensenwerk."
De Clerck liet eerder weten akte te nemen van de beslissing van de rechtbank voor strafuitvoering van Bergen. "Ik denk dat we vertrouwen moeten hebben in de magistraten die deze uitspraak hebben gedaan", aldus De Clerck, die benadrukt dat het niet aan de politiek, maar aan de rechters is om hierover te oordelen.
Hij herinnert er ook aan dat de bevoegdheid over de vervroegde invrijheidstelling net ten gevolge van de affaire-Dutroux niet langer bij de minister van Justitie ligt, maar bij de strafuitvoeringsrechtbanken.
De Clerck wacht wel nog op de analyse van het dossier door het Openbaar Ministerie bij het parket van Bergen om eventueel cassatieberoep aan te tekenen tegen de beslissing. Hij merkt op dat die beroepsprocedure beperkt is tot een wettelijke analyse en dat het niet gaat om een opportuniteitsbeoordeling. "Er is nog even tijd voor het parket-generaal om te oordelen", zegt De Clerck.
"Het vonnis is trouwens maar uitvoerbaar als de voorwaarden die erin zijn opgenomen (onder meer dat Martin zich terugtrekt in een religieuze gemeenschap in Frankrijk, nvdr) ook allemaal worden vervuld. De voorwaarden zijn bijzonder streng en zullen ook streng gecontroleerd worden. Het zal dus nog een tijdje duren voor ze echt vrijkomt", besluit de minister.
Strafuitvoeringsrechtbanken moeten waken over de uitvoering van de straffen die door hoven en rechtbanken zijn uitgesproken. Tot nu toe oordelen ze alleen over straffen van meer dan 3 jaar cel.
In de nasleep van de affaire-Dutroux kwamen de strafuitvoeringsrechtbanken in de plaats van de wet-Lejeune, waarbij de minister van Justitie nog kon beslissen over de vervroegde invrijheidsstelling. In 1992 was Marc Dutroux op basis van die wet vervroegd vrijgelaten uit de gevangenis, waar hij een straf van 13,5 jaar uitzat voor de verkrachting van 5 meisjes.
Het ging toen om een beslissing van toenmalig minister van Justitie Melchior Wathelet (PSC), die wel erg controversieel bleek toen Dutroux enkele jaren later Julie Lejeune, Mélissa Russo, An Marchal, Eefje Lambrecks, Sabine Dardenne en Laetitia Delhez ontvoerde. Voor de eerste vier meisjes waren de gevolgen fataal.