"Hoelang gaat deze presentatie hier duren?"
"Iedere presentatie ooit gemaakt" ziet er grosso modo als volgt uit: de presentator grabbelt wat tussen zijn papieren en tokkelt op het klavier ("Omdat ik anders niet weet wat te doen"), terwijl zijn publiek plaatsneemt en al duidelijk geen interesse toont. Het ijs wordt gebroken met een flauwe grap. De titel van de presentatie wordt met enige dramatische lichaamshouding meegedeeld, maar roept bij het publiek al snel de vraag op: hoelang gaat dat hier duren? Een resem flashy applicaties verschijnen op het scherm ("Vage woordspelingen die niemand zich over enkele seconden nog herinnert, gevolgd door een opsomming"), maar de aandacht van het publiek gaat zienderogen achteruit. Wat de presentator ertoe brengt zijn toehoorders erop te wijzen "hoe belangrijk al deze informatie is".
Wanneer het dan fout loopt (Opmerking in het publiek dat "Mac’s beter zijn dan pc’s"), daagt de IT’er op ("Met een verveelde blik om te tonen hoe goed ik met computers overweg kan"). Intussen wordt er al ge-sms’t ("Ik weet maar al te goed dat er berichtjes verstuurd worden"). Het geheel wordt daarna alleen nog langdradiger. "Heeft iemand een vraag?", blijft onbeantwoord, gevolgd door "Er zijn geen slechte vragen, dus stel ze maar". Maar het wachten op een vraag leidt tot niets, alleen maar tot het snel verlaten van het lokaal. Even is er nog hoop, wanneer iemand zijn vergeten pen komt terughalen…
Bedoeling van het filmpje is opnieuw te leren communiceren met elkaar, want "communicatie is een verdwenen kunstvorm". Wellicht geniet u meer van onderstaand filmpje dan van de powerpointpresentatie die u vandaag of morgen nog te wachten staat: