PKK-leider Öcalan roept op tot wapenstilstand
"Laat de wapens zwijgen en laat de politici het nu overnemen", luidt het. "We zitten nu op een moment dat onze strijdkrachten moeten worden teruggetrokken. (...) Dit is niet het einde, maar het begin van een nieuw tijdperk."
Als het staakt-het-vuren inderdaad wordt gerespecteerd, betekent dat mogelijk het einde van een conflict dat al 30 jaar aansleept en minstens 40.000 mensenlevens heeft geëist. Eerdere oproepen tot een staakt-het-vuren zijn echter al dode letter gebleken.
De laatste maanden heeft de Turkse regering geheime vredesgesprekken met de Koerden gehouden. Abdullah Öcalan zelf zit al sinds 1999 in een Turkse cel, nadat hij door de Turkse geheime dienst in Kenia was ontvoerd en daarna ter dood werd veroordeeld.
De aankondiging van Öcalan is geen puur toeval. Vandaag vieren de Koerden Nowruz, zowat het Koerdische nieuwjaar.
"Taal van de vrede"
De Turkse minister van Binnenlandse Zaken Muammer Güler reageert tevreden op de oproep van Öcalan. "De gebruikte taal is die van de vrede", zegt hij, maar hij wacht toch de gevolgen op het terrein af.
"Wij wachten uiteraard af wat er nu gaat gebeuren", laat Güler nog weten.
Drie decennia strijd
Het conflict tussen Turkije en de Koerdische Arbeiderspartij PKK barstte los in 1984. In eerste instantie streed de PKK voor de onafhankelijkheid van Turks-Koerdistan, dat een groot deel van Oost-Turkije beslaat, maar later werd dat een strijd voor meer autonomie voor het Koerdische volk in Turkije.
De centralistische Turkse staat heeft het Koerdische volk lang het recht op een eigen taal en cultuur ontzegd. Koerden werden ook vaak beschouwd als tweederangsburgers. In de jaren 80 werden ze bestempeld als "Oostelijke Turken".
De Koerdische taal is nu wel toegestaan in Turkije, maar de Koerden zelf worden toch nog vaak achtergesteld. Het percentage analfabeten is veel hoger in Turks-Koerdistan dan in het westen van Turkije, de kindersterfte ligt er veel hoger en de economie draait er op een veel lager pitje.