Tientallen ministers en ex-ministers op begrafenis Chabert
"Chabert was de grote verzoener, die de Vlaamse kant van de Brusselse instellingen een warm hart toedroeg en heeft doen werken", zegt minister van Financiën Koen Geens (CD&V). "Een hele lieve man, en een fantastisch redenaar", vult Herman De Croo (Open VLD) aan, die zijn politieke loopbaan in hetzelfde jaar als Chabert begon.Mark Eyskens (CD&V) noemde zijn overleden vriend een "extremist van de verdraagzaamheid", "wat niet verhinderde dat hij principes had".
Steven Vanackere (CD&V), die op het kabinet van Chabert werkte, bracht tijdens de dienst hulde aan de minister van Staat. "Ik leerde veel van verscheidene politici, maar niemand kende zo goed als hij de waarde van de eenvoudige, menselijke omgang met mensen", sprak Vanackere.
"'Alleen bomen komen elkaar niet meer tegen', zei hij me soms. "Zijn unieke charisma deed in een zaal alle hoofden gelijktijdig omdraaien, of dat nu was met een kwinkslag, een begeesterende toespraak of de honderdste keer dat hij opstond om een raam te openen. Toen ik hem eens zijn geheim vroeg om zo goed op te schieten met mensen van zo'n divers pluimage, antwoordde hij me: 'Je moet die mensen écht graag zien, anders gaat het niet.'"
Jos Chabert overleed woensdag 9 april op 81-jarige leeftijd. Hij was een van de langstzittende ministers uit de naoorlogse geschiedenis, met een ministeriële carrière van zowat een kwarteeuw.
Chabert werd een eerste keer minister in 1973, bevoegd voor Nederlandse Cultuur en Vlaamse Aangelegenheden in de regering-Leburton. Een jaar later schopte hij het tot minister van Verkeerswezen en Communicatie.
Toen in 1989 het Brussels Hoofdstedelijk Gewest boven de doopvont werd gehouden, vervulde Chabert de rol van minister van Begroting, Economie, Financiën, Energie en Externe Betrekkingen, een portefeuille die hij tien jaar zou behouden, waarna hij naar Openbare Werken en Vervoer verhuisde.
In 2009 raakte Chabert niet meer herverkozen, wat een einde maakte aan een parlementaire carrière van veertig jaar. Later dat jaar benoemde koning Albert II hem tot minister van Staat.