Belgen op de vlucht
Omdat de Duitse troepen in de zomer van 1914 geen ongehinderde doorgang door het neutrale België kregen, staken ze verschillende grenssteden in brand en vermoordden ze honderden burgers. Duizenden Belgen, vooral vrouwen en kinderen verlieten in blinde paniek hun vertrouwde omgeving. Eén miljoen Belgen zocht een onderkomen in Nederland. Honderdduizenden trokken naar de Westhoek en staken daar de grens over naar Frankrijk of namen de boot naar Engeland.
De massale uittocht zorgde voor persoonlijke en familiale drama’s. Hele gezinnen werden uit elkaar gerukt en bleven zonder nieuws over elkaar. De laatste getuigen zijn nu allemaal bijna honderd jaar, maar over de vlucht van 1914 vertellen ze alsof het gisteren gebeurd is. Wat ze toen hebben meegemaakt, staat voor altijd in hun geheugen gegrift. Decennia later gaan kinderen van deze vluchtelingen op zoek naar de plek waar hun ouders vier jaar lang verbleven. Ze willen er meer over weten, zoeken contact met de weldoeners die hun familie onderdak verleenden en vervolledigen het verhaal van de laatste getuigen.